فکر می‌کنم دُز قر زدنم رفته بالا. چند وقته از زمین و زمون می‌نالم. ولی در ضمن می‌دونم که خودمم هیچ کاری نمی تونم بکنم. تقریباً در همه ی عرصه‌ها دارم از خودم مایوس می‌شم. اما باید دوباره شروع کنم. هر روز میشه این امید رو داشت که بازم میشه همه چی رو عوض کرد. امیدوارم بتونم.
امروز آقای محمدی‌زاده زنگ زد و گفت که قراره یه نفر دیگه به اون وبلاگمون (معنویت-عقلانیت) اضافه بشه.
منم بدون هیچ پرسشی موافقت کردم، البته توضیحاتی در مورد این فرد جدید بهم داد. خودم که هیچ کاری نمی‌کنم، شاید این دوستان بتونن یه سر و سامونی به اون ور بدن.
شاید اینجا از امروز یه کمی تغییر بکنه، شاید. این که حالا چه تغییری می‌خواد بکنه بماند. یعنی اگر کسی بخونه خودش متوجه میشه. حالا...