1) وبلاگ نوشتن با این وضع بلاگر واقعاً سخت است. به من حق بدهید با این شرایط و در حالی که به نظرم می‌رسد این وبلاگ پس از آن رکود طولانی دیگر آن خوانندگان ثابت را ندارد، قید این همه دردسر برای نوشتن یک پست را بزنم.
2) در مورد پست قبل بعد از بحث تقریباً طولانی‌ای که با یکی از بچه‌ها داشتیم به این نتیجه رسیدم که دید هدف‌اندیش دید درستی به فیلم نیست. به قول دوست‌مان صحبت از اینکه یک فیلم با چه هدفی ساخته شده، و دنبال هدف گشتن برای فیلم نگاه شمقدری‌وار به فیلم است.
هر فیلم شرایط خاص خودش را دارد. و با دید خاص کارگردان‌اش ساخته شده.
راستی شمقدری در دانشگاه اصفهان سخنرانی داشت که من توفیق حضور در سخنرانی ایشان را از خودم دریغ نمودم.
اتفاقاً بُرِت از این جهت که کمدی است، واقعاً از بعضی عناصر کمیک (اعم از موقعیتی و شخصیتی و غیره و ذلک) خیلی خوب و جالب بهره برده است.
3) این روزها مدام اهداف من تغییر می‌کنند، کارهای انجام نداده‌ی زیادی دارم و پست‌های مختلفی هم پیش‌بینی کرده بودم که بنویسم. یعضی‌هاشان تاریخ‌شان گذشته و بعضی به دلیل بی‌زمانی هنوز هم این قابلیت را دارند که نوشته شوند.
۴) هزارتوی قمار نیز منتشر شده که خواندن آن می‌تواند جالب باشد. احتمالاً در راستای قمار یک پستی همین روزها می‌نویسم. در راستای وحدت با هزارتوئیان.
جمعه، خرداد ۱۰، ۱۳۸۷
دوشنبه، خرداد ۰۶، ۱۳۸۷
بُرَت
چند روز پیش یکی از بچه‌ها فیلمی برای من آورده بود به نام بُرَت (Borat).
به نظر من این فیلم به همراه آن مسخره‌ی فیلم سیصد، هر دو تا شان دیگر شوربا را از مزه برده‌اند. معلوم نیست این هزینه‌های گسترده با چه هدفی خرج این فیلم‌ها می‌شود. وجه تشابه این دو فیلم حضور عظمت (خشایارشای فیلم سیصد) در هر دو فیلم است.
هر کس این فیلم به دستش رسید، ندیده به فتوای من آن را دور بیندازد. مسخره در مسخره است و پوچ در پوچ. اوایل‌اش البته فکر کردم که می‌خواسته euro trip را مسخره کند و چیزی نمایش دهد از مسیری عکس مسیری که در آن فیلم طی می‌شود.
اما در میان همه‌ی چیزهای مسخره‌اش غربتِ بُرَت مرا خیلی یاد خودم می‌اندازد. آن حسی که هنگام دیدن دنیاهای پیشرفته، آدم‌های خیلی تمیز و مرتب که از دنیای برتر می‌آیند، غربت حزن‌انگیزی را به دنیای من می‌آورد.
به نظر من این فیلم به همراه آن مسخره‌ی فیلم سیصد، هر دو تا شان دیگر شوربا را از مزه برده‌اند. معلوم نیست این هزینه‌های گسترده با چه هدفی خرج این فیلم‌ها می‌شود. وجه تشابه این دو فیلم حضور عظمت (خشایارشای فیلم سیصد) در هر دو فیلم است.
هر کس این فیلم به دستش رسید، ندیده به فتوای من آن را دور بیندازد. مسخره در مسخره است و پوچ در پوچ. اوایل‌اش البته فکر کردم که می‌خواسته euro trip را مسخره کند و چیزی نمایش دهد از مسیری عکس مسیری که در آن فیلم طی می‌شود.
اما در میان همه‌ی چیزهای مسخره‌اش غربتِ بُرَت مرا خیلی یاد خودم می‌اندازد. آن حسی که هنگام دیدن دنیاهای پیشرفته، آدم‌های خیلی تمیز و مرتب که از دنیای برتر می‌آیند، غربت حزن‌انگیزی را به دنیای من می‌آورد.
جمعه، خرداد ۰۳، ۱۳۸۷
من بالاخره داخل شدم
چند روز بود که من به دلایلی که نمی‌دونم چی بودند نمی‌تونستم داشبورد وبلاگم رو باز کنم. حدس من اینه که بلاگر کاربران ایرانی رو مسدود کرده. چون با استفاده از فیلتر شکن می‌تونم وارد بشم. خود صفحه‌ی ورود بلاگر هم مسدود نیست، اما به محض اینکه می‌فهمه من هستم دسترسی من مسدود میشه. شایدم قضیه از اساس یه چیز دیگه‌س.
حالا به هر حال. امروز با هزار زور تونستم بالاخره از طریق یک فیلتر شکن دخول کنم.
در این ارتباط فقط یه جایی خوندم که با استدلال‌هایی پیش‌بینی کرده بود بلاگر کاربرای ایرانیشو فیلتر نخواهد کرد. بنابراین به احتمال زیاد مشکل از یه چیز دیگه‌س. یعنی خدا کنه که باشه. چون با وضعی که فیلتر شکنا دارن و هر روز به محاق فیلتر می‌رن، گشتن هر روزی به دنبال فیلتر شکنی که قفل نشده باشه، کار من نیست.
حالا به هر حال. امروز با هزار زور تونستم بالاخره از طریق یک فیلتر شکن دخول کنم.
در این ارتباط فقط یه جایی خوندم که با استدلال‌هایی پیش‌بینی کرده بود بلاگر کاربرای ایرانیشو فیلتر نخواهد کرد. بنابراین به احتمال زیاد مشکل از یه چیز دیگه‌س. یعنی خدا کنه که باشه. چون با وضعی که فیلتر شکنا دارن و هر روز به محاق فیلتر می‌رن، گشتن هر روزی به دنبال فیلتر شکنی که قفل نشده باشه، کار من نیست.
دوشنبه، اردیبهشت ۳۰، ۱۳۸۷
چند نکته درباره‌ی نوشتن مقالات تحقیقاتی (۷)
داوری مقاله (1)
بعضی اوقات داوری یک مقاله به شما سپرده می‌شود. مواردی که برمی‌شمرم بیشتر برای داوری کنفرانس‌های بین‌المللی یا ژورنال‌های معتبر است. این زمانی است که شما در یک زمینه شناخته شده هستند و دیگران می‌دانند که در فیلد مربوط به آن مقاله از تخصص کافی برخوردارید. گاهی هم اساتید، کار داوری را به دانشجویان سطوح بالای خود می‌سپرند (که در سال‌های اخیر عمدتاً همین شیوه در پیش گرفته می‌شود)
من یکبار اتفاقی به عنوان داور یک کنفرانس بین‌المللی (IKT کنفرانس) ایران، چند مقاله دریافت کردم. دو سه بار هم اساتید مقالاتی را برای داوری به من سپرده‌اند و در این زمینه چندان تجربه‌ی زیادی ندارم.
اما حتا اگر به عنوان داور انتخاب نشده باشید و داوری مقاله‌ای به شما سپرده نشده باشد، اطلاع از اینکه داوری چگونه انجام می‌گیرد و بررسی مقاله‌ای که نوشته‌اید از این دید که داور چگونه آن را خواهد نگریست، در هنگام ویرایش مقاله‌تان می‌تواند مفید و مؤثر باشد.
معمولاً برای داوری، یک فرم در اختیار داور قرار می‌گیرد و مقاله بدون نام نویسندگان (و بعضاً با نام آن‌ها) به او سپرده می‌شود. مسائلی چون originality، contribution، صحت، وضوح، انتظام و ترتیب قسمت‌ها، از جمله مسائلی است که مطابق اکثر فرم‌های داوری باید در مورد مقاله مورد بررسی قرار گیرند.
یکی از مهم‌ترین مسائلی که در داوری یک مقاله باید آن را بررسی کنید، originality و صداقت نویسنده است. به این معنی که باید کاری که توسط نویسنده ارسال شده، جدید (و نه کپی‌کاری از آثار دیگران و یا آثار قبلی خودش) و متعلق به خودِ خود او باشد.
برای این کار به‌تر است ابتدا با خواندن چکیده کاری که در مقاله انجام گرفته را درک کنید و با یک جست‌وجو در اینترنت، مقالاتی که نامی شبیه به نام مقاله دارند، یا نامی دارند که حاکی از کاری است که در مقاله انجام گرفته را بررسی کنید.
به جز این بررسی اینکه این مقاله قبلاً توسط خود نویسنده در جایی ثبت شده یا نه، با بررسی آثار او در وب‌سایت شخصی‌اش و یا جست‌وجوی نام‌اش در اینترنت میسر است. برای اطمینان بیشتر می‌توانید ایمیلی برای نویسنده‌ی مقاله بفرستید و به او بگویید که دارید در این زمینه تحقیق می‌کنید و از او بخواهید که اگر مقالات دیگری در این زمینه دارد، برای شما ارسال کند. اغلب افراد مشتاقانه مقالات دیگرشان را برایتان خواهند فرستاد و این فرصت خوبی برای بررسی کارهای دیگر نویسنده در اختیارتان قرار می‌دهد.
شاید به وفور با این جمله از طرف اطرافیانتان روبه‌رو می‌شوید که چند مقاله بساز و بفرست و امتیازش را بگیر، بی‌خیال. در کوتاه‌مدت این روش، موفق است، اما در بلندمدت چه؟ تصور کنید که یک مقاله‌ی خیلی توپ نوشته‌اید از کاری تحقیق که مدت‌ها روی آن کار کرده‌اید و به قدرت و صلابت‌اش اطمینان دارید. داور مقاله‌ی شما، اما با جست‌وجوی مقالات دیگر شما می‌فهمد که ده سال پیش، شما یک مقاله را به دو جا فرستاده‌اید. یا مقاله‌ای ساختگی را در یک کنفرانس به ثبت رسانده‌اید. احتمال اینکه پیشینه‌ی ناجور شما موجب رد مقاله‌ی خوبتان شود، زیاد است.
بنابراین باید تصمیم‌تان را بگیرید. اگر مشتری گذری هستید، کارهای تقلبی، اما اگر می‌خواهید در مجموعه‌ی دانش‌پژوهان زندگی کنید، از همان ابتدا فقط کار خوب و اریجینال.
بعضی اوقات داوری یک مقاله به شما سپرده می‌شود. مواردی که برمی‌شمرم بیشتر برای داوری کنفرانس‌های بین‌المللی یا ژورنال‌های معتبر است. این زمانی است که شما در یک زمینه شناخته شده هستند و دیگران می‌دانند که در فیلد مربوط به آن مقاله از تخصص کافی برخوردارید. گاهی هم اساتید، کار داوری را به دانشجویان سطوح بالای خود می‌سپرند (که در سال‌های اخیر عمدتاً همین شیوه در پیش گرفته می‌شود)
من یکبار اتفاقی به عنوان داور یک کنفرانس بین‌المللی (IKT کنفرانس) ایران، چند مقاله دریافت کردم. دو سه بار هم اساتید مقالاتی را برای داوری به من سپرده‌اند و در این زمینه چندان تجربه‌ی زیادی ندارم.
اما حتا اگر به عنوان داور انتخاب نشده باشید و داوری مقاله‌ای به شما سپرده نشده باشد، اطلاع از اینکه داوری چگونه انجام می‌گیرد و بررسی مقاله‌ای که نوشته‌اید از این دید که داور چگونه آن را خواهد نگریست، در هنگام ویرایش مقاله‌تان می‌تواند مفید و مؤثر باشد.
معمولاً برای داوری، یک فرم در اختیار داور قرار می‌گیرد و مقاله بدون نام نویسندگان (و بعضاً با نام آن‌ها) به او سپرده می‌شود. مسائلی چون originality، contribution، صحت، وضوح، انتظام و ترتیب قسمت‌ها، از جمله مسائلی است که مطابق اکثر فرم‌های داوری باید در مورد مقاله مورد بررسی قرار گیرند.
یکی از مهم‌ترین مسائلی که در داوری یک مقاله باید آن را بررسی کنید، originality و صداقت نویسنده است. به این معنی که باید کاری که توسط نویسنده ارسال شده، جدید (و نه کپی‌کاری از آثار دیگران و یا آثار قبلی خودش) و متعلق به خودِ خود او باشد.
برای این کار به‌تر است ابتدا با خواندن چکیده کاری که در مقاله انجام گرفته را درک کنید و با یک جست‌وجو در اینترنت، مقالاتی که نامی شبیه به نام مقاله دارند، یا نامی دارند که حاکی از کاری است که در مقاله انجام گرفته را بررسی کنید.
به جز این بررسی اینکه این مقاله قبلاً توسط خود نویسنده در جایی ثبت شده یا نه، با بررسی آثار او در وب‌سایت شخصی‌اش و یا جست‌وجوی نام‌اش در اینترنت میسر است. برای اطمینان بیشتر می‌توانید ایمیلی برای نویسنده‌ی مقاله بفرستید و به او بگویید که دارید در این زمینه تحقیق می‌کنید و از او بخواهید که اگر مقالات دیگری در این زمینه دارد، برای شما ارسال کند. اغلب افراد مشتاقانه مقالات دیگرشان را برایتان خواهند فرستاد و این فرصت خوبی برای بررسی کارهای دیگر نویسنده در اختیارتان قرار می‌دهد.
شاید به وفور با این جمله از طرف اطرافیانتان روبه‌رو می‌شوید که چند مقاله بساز و بفرست و امتیازش را بگیر، بی‌خیال. در کوتاه‌مدت این روش، موفق است، اما در بلندمدت چه؟ تصور کنید که یک مقاله‌ی خیلی توپ نوشته‌اید از کاری تحقیق که مدت‌ها روی آن کار کرده‌اید و به قدرت و صلابت‌اش اطمینان دارید. داور مقاله‌ی شما، اما با جست‌وجوی مقالات دیگر شما می‌فهمد که ده سال پیش، شما یک مقاله را به دو جا فرستاده‌اید. یا مقاله‌ای ساختگی را در یک کنفرانس به ثبت رسانده‌اید. احتمال اینکه پیشینه‌ی ناجور شما موجب رد مقاله‌ی خوبتان شود، زیاد است.
بنابراین باید تصمیم‌تان را بگیرید. اگر مشتری گذری هستید، کارهای تقلبی، اما اگر می‌خواهید در مجموعه‌ی دانش‌پژوهان زندگی کنید، از همان ابتدا فقط کار خوب و اریجینال.
دوشنبه، اردیبهشت ۲۳، ۱۳۸۷
چند نکته درباره‌ی نوشتن مقالات تحقیقاتی (۶)
درباره‌ی طرز نوشتن مقاله‌ی تحقیقاتی سایت‌های زیادی وجود دارند که در هر کدامشان می‌توانید توضیحات مفصل، مبسوط و به‌دردبخوری درباره‌ی نحوه‌ی نوشتن مقاله و مسائلی که در هر یک از بخش‌ها باید ذکر شود را بیابید.
اینجا، اینجا، اینجا، و خیلی جاهای دیگری که با جست‌وجوی طرز نوشتن مقاله‌ی تحقیقاتی در وب می‌توانید راهنمایی‌های خوب و مناسبی درباره‌ی چگونگی نوشتن مقاله‌ی تحقیقاتی پیدا کنید.
اما به قول دکتر زلفی‌گل -یکی از اساتید پر مقاله‌ی رشته‌ی شیمی- هر چقدر بیشتر مقاله‌های دیگران را بخوانید و آن‌ها را عمیق‌تر و دقیق‌تر بررسی کنید (البته باید این مقالات را با هدف فهم اینکه چگونه باید مقاله بنویسید بخوانید)، کیفیت مقالات‌تان به‌تر و به‌تر خواهد شد.
اینجا، اینجا، اینجا، و خیلی جاهای دیگری که با جست‌وجوی طرز نوشتن مقاله‌ی تحقیقاتی در وب می‌توانید راهنمایی‌های خوب و مناسبی درباره‌ی چگونگی نوشتن مقاله‌ی تحقیقاتی پیدا کنید.
اما به قول دکتر زلفی‌گل -یکی از اساتید پر مقاله‌ی رشته‌ی شیمی- هر چقدر بیشتر مقاله‌های دیگران را بخوانید و آن‌ها را عمیق‌تر و دقیق‌تر بررسی کنید (البته باید این مقالات را با هدف فهم اینکه چگونه باید مقاله بنویسید بخوانید)، کیفیت مقالات‌تان به‌تر و به‌تر خواهد شد.
شنبه، اردیبهشت ۲۱، ۱۳۸۷
چند نکته درباره‌ی نوشتن مقالات تحقیقاتی (۵)
ژورنال‌های ISI
زمانی که می‌خواهید یک مقاله را به یک ژورنال بفرستید، پیش از هر چیز لازم است اطلاعاتی از مجله (ژورنال)ی که قصد دارید مقاله را برای داوری به آن‌ها بسپارید، به دست آورید.
اصلی‌ترین چیزی که باید بدانید این است که این مجله جزو مجلات ایندکس شده به‌وسیله‌ی ISI هست یا نه. خوب این چه اثری دارید؟ چه فرقی می‌کند و اصلاً این ISI چی هست؟
به احتمال زیاد چیزهایی درباره‌ی ISI شنیده‌اید و شاید هم کاملاً با مکانیزم اندیس‌گذاری ISI آشنا هستید. اما اگر برای آن‌ها که زیاد در این مورد نمی‌دانند، کمی توضیح بدهم شاید بد نباشد.
ISI چیست؟
ISI یک سایت ایندکس‌کننده‌ی مقالات است. مشابه خیلی سایت‌های ایندکس‌کننده‌ی دیگر. ایندکس‌کننده‌ها، مجموعه‌ی بزرگی از مجلات را ایندکس می‌کنند و در واقع پایگاهی برای جست‌وجو و درجه‌بندی مجلات و مقالات آن‌ها فراهم می‌آورند. در این پایگاه، اطلاعات کلی (عنوان، نویسندگان، چکیده و بازبُردهای) مقالاتی که در مجلاتِ عضو آن ایندکس‌کننده هستند در دسترس است و با جست‌وجو در آن‌ها می‌توان مقالات مورد نیاز خود برای مطالعه‌ی پیشینه‌ی یک موضوع را یافت.
ISI مشهورترین این ایندکس‌کننده‌هاست و به سبب اعتباری که دارد، به عنوان یک مرجع اساسی برای جست‌وجوی مقالات، پیشینه‌ی افراد و پیشینه‌ی مجلات مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در خیلی از دانشگاه‌ها، از جمله بسیاری از دانشگاه‌های ایران، تعداد مقالاتی از فرد که در مجلات ایندکس شده توسط ISI چاپ شده‌اند، به عنوان یکی از معیارهای اصلی تعیین اعتبار او محسوب می‌شود.
اما چیزی که در ISI از اهمیت بیش‌تری نسبت به تعدد مقالات برخوردار است، تعدد ارجاعات به یک مقاله است. اصلی‌ترین مبنای محاسبه‌ی ارزش در ISI تعداد ارجاعات دیگران به مقاله، فرد یا مجله است. هر قدر تعداد ارجاعات به مقالات یک مجله (به نسبت تعداد مقالات منتشر شده در آن) بیشتر باشد، مقاله از ارزش بیش‌تری برخوردار است.
برای محاسبه‌ی ارزش یک مجله در ISI، از معیاری به نام Impact Factor استفاده می‌شود. برای محاسبه‌ی این معیار، تعداد ارجاعات صورت گرفته از دیگر مقالات چاپ شده در مجلات ISI به مقالات یک مجله، بر تعداد مقالات منتشر شده توسط مجله در دو سال گذشته تقسیم می‌شود.
بعضی مجلات برای افزایش IF یا همان (Impact Factor)، پس از اینکه مقاله را پذیرفتند از نویسندگان می‌خواهند تعدادی ارجاع به دیگر مقالات همان مجله در همین زمینه اضافه کنند و این امر یکی از هزاران تقلبی است که در دنیای علم به وفور آن‌ها را از نظر می‌گذرانیم. زیاد نباید جدی‌اش گرفت. در هر حال، در اغلب موارد، چاپ مقاله در یک مجله‌ی ایندکس شده ISI بسیار سخت‌تر از مجلات دیگر است و امتیازات بالایی را هم برای فرد به همراه دارد.
جدال داوری/حُرّی
در ایران چندی پیش جدال شدیدی بین طرفداران تعیین ارزش‌ها و امتیازدهی به افراد با بهره‌گیری از معیارهای ISI و مخالفین این امر در گرفت که هنوز هم، البته بی سر وصدا، ادامه دارد. در راس مخالفان، دکتر رضا داوری اردکانیِ معروف قرار دارد که معتقد است ISI و تعداد مقالات فرد در ISI یا تعداد ارجاعات به مقالات فرد در ISI نمی‌تواند معیار مناسبی برای گزینش افراد باشد. استدلال‌اش هم این است که مقالات ISI درجات گوناگونی دارند و گاهی مقالات متوسطی در بعضی از آن‌ها چاپ می‌شود که به عنوان یک کار علمی در درجه بالا قابل پذیرش نیست. از طرفی گاهی بعضی مقالات در یک مجله‌ی با IF بالا چاپ می‌شوند که IF بالای خود را با تقلب‌هایی از آن دست که ذکر شد فراهم کرده و مجله‌ی درجه‌بالایی نیست.
من در طرفداران ISI چهره‌های مشهورشان را نمی‌شناسم، اما از یک سمینار ISI که طرفداران اصلی آن در سمینار حضور داشتند، نام دکتر عباس حرّی را به یاد دارم که از چهره‌های شاخص موافقین ISI در آن سمینار بود. استدلال موافقین هم این است، که فرض کنید ISI را نپذیرفتیم. جایگزین‌مان چه می‌تواند باشد؟ چه معیاری دقیق‌تر از معیارهای ISI می‌سنجد؟
پیدا کردن مقالات و مجلات ISI
برای پیدا کردن مقالات و مجلات ISI باید به سایت تامسون مراجعه کنید. گویا در حالت عادی دسترسی به این سایت امکانپذیر نیست و باید امتیاز دسترسی به آن را خریداری کنید. با جست‌وجوی عبارت "web of knowledge" اولین مواردی که در گوگل ظاهر می‌شوند، لینک‌هایی به سایت تامسون هستند.
در آنجا می‌توانید مجلات ISI مناسب در زمینه‌‌ی مقاله‌تان را بیابید. یک چینی اطلاعات مربوط به کلیه‌ی مجلات ISI مهندسی را در این فایل اکسل جمع‌آوری کرده. با جست‌وجوی کلمات کلیدی مقاله‌ی خود می‌توانید مقالات همخوان با آن را یافته و به عنوان گزینه‌های قابل تأمل برای ارسال مقاله‌تان آن‌ها را بررسی کنید.
در سایت تامسون، با جست‌وجوی نام مجله یا ISSN آن، می‌توانید Impact Factorِ جدید آن و اطلاعات دیگری در مورد آن را پیدا کنید. همچنین جست‌وجوی ISSN یا نام ژورنال به همراه کلمه‌ی journal در گوگل شما را به سایت اصلی ژورنال، که مقاله را می‌توانید از طریق آن به ژورنال ارسال کنید، هدایت می‌کند.
در این فایل اکسل هم یکی از بچه‌های خودمان، تقریباً اطلاعات مربوط به کلیه‌ی مجلات کامپیوتری را جمع‌آوری کرده.
معمولاً هر چقدر تعداد مقالات چاپ شده توسط مجله بیشتر باشد، امکان پذیرش و سرعت پاسخگویی ژورنال بیشتر است. البته همیشگی نیست و مجله تا مجله، Issue تا Issue و مقاله تا مقاله متفاوت است. معمولاً بین 3 تا 18 ماه از زمان ارسال مقاله تا دریافت پاسخ داوری آن (پذیرش، پذیرش همراه با تغییرات یا عدم پذیرش انتشار مقاله) طول می‌کشد.
زمانی که می‌خواهید یک مقاله را به یک ژورنال بفرستید، پیش از هر چیز لازم است اطلاعاتی از مجله (ژورنال)ی که قصد دارید مقاله را برای داوری به آن‌ها بسپارید، به دست آورید.
اصلی‌ترین چیزی که باید بدانید این است که این مجله جزو مجلات ایندکس شده به‌وسیله‌ی ISI هست یا نه. خوب این چه اثری دارید؟ چه فرقی می‌کند و اصلاً این ISI چی هست؟
به احتمال زیاد چیزهایی درباره‌ی ISI شنیده‌اید و شاید هم کاملاً با مکانیزم اندیس‌گذاری ISI آشنا هستید. اما اگر برای آن‌ها که زیاد در این مورد نمی‌دانند، کمی توضیح بدهم شاید بد نباشد.
ISI چیست؟
ISI یک سایت ایندکس‌کننده‌ی مقالات است. مشابه خیلی سایت‌های ایندکس‌کننده‌ی دیگر. ایندکس‌کننده‌ها، مجموعه‌ی بزرگی از مجلات را ایندکس می‌کنند و در واقع پایگاهی برای جست‌وجو و درجه‌بندی مجلات و مقالات آن‌ها فراهم می‌آورند. در این پایگاه، اطلاعات کلی (عنوان، نویسندگان، چکیده و بازبُردهای) مقالاتی که در مجلاتِ عضو آن ایندکس‌کننده هستند در دسترس است و با جست‌وجو در آن‌ها می‌توان مقالات مورد نیاز خود برای مطالعه‌ی پیشینه‌ی یک موضوع را یافت.
ISI مشهورترین این ایندکس‌کننده‌هاست و به سبب اعتباری که دارد، به عنوان یک مرجع اساسی برای جست‌وجوی مقالات، پیشینه‌ی افراد و پیشینه‌ی مجلات مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در خیلی از دانشگاه‌ها، از جمله بسیاری از دانشگاه‌های ایران، تعداد مقالاتی از فرد که در مجلات ایندکس شده توسط ISI چاپ شده‌اند، به عنوان یکی از معیارهای اصلی تعیین اعتبار او محسوب می‌شود.
اما چیزی که در ISI از اهمیت بیش‌تری نسبت به تعدد مقالات برخوردار است، تعدد ارجاعات به یک مقاله است. اصلی‌ترین مبنای محاسبه‌ی ارزش در ISI تعداد ارجاعات دیگران به مقاله، فرد یا مجله است. هر قدر تعداد ارجاعات به مقالات یک مجله (به نسبت تعداد مقالات منتشر شده در آن) بیشتر باشد، مقاله از ارزش بیش‌تری برخوردار است.
برای محاسبه‌ی ارزش یک مجله در ISI، از معیاری به نام Impact Factor استفاده می‌شود. برای محاسبه‌ی این معیار، تعداد ارجاعات صورت گرفته از دیگر مقالات چاپ شده در مجلات ISI به مقالات یک مجله، بر تعداد مقالات منتشر شده توسط مجله در دو سال گذشته تقسیم می‌شود.
بعضی مجلات برای افزایش IF یا همان (Impact Factor)، پس از اینکه مقاله را پذیرفتند از نویسندگان می‌خواهند تعدادی ارجاع به دیگر مقالات همان مجله در همین زمینه اضافه کنند و این امر یکی از هزاران تقلبی است که در دنیای علم به وفور آن‌ها را از نظر می‌گذرانیم. زیاد نباید جدی‌اش گرفت. در هر حال، در اغلب موارد، چاپ مقاله در یک مجله‌ی ایندکس شده ISI بسیار سخت‌تر از مجلات دیگر است و امتیازات بالایی را هم برای فرد به همراه دارد.
جدال داوری/حُرّی
در ایران چندی پیش جدال شدیدی بین طرفداران تعیین ارزش‌ها و امتیازدهی به افراد با بهره‌گیری از معیارهای ISI و مخالفین این امر در گرفت که هنوز هم، البته بی سر وصدا، ادامه دارد. در راس مخالفان، دکتر رضا داوری اردکانیِ معروف قرار دارد که معتقد است ISI و تعداد مقالات فرد در ISI یا تعداد ارجاعات به مقالات فرد در ISI نمی‌تواند معیار مناسبی برای گزینش افراد باشد. استدلال‌اش هم این است که مقالات ISI درجات گوناگونی دارند و گاهی مقالات متوسطی در بعضی از آن‌ها چاپ می‌شود که به عنوان یک کار علمی در درجه بالا قابل پذیرش نیست. از طرفی گاهی بعضی مقالات در یک مجله‌ی با IF بالا چاپ می‌شوند که IF بالای خود را با تقلب‌هایی از آن دست که ذکر شد فراهم کرده و مجله‌ی درجه‌بالایی نیست.
من در طرفداران ISI چهره‌های مشهورشان را نمی‌شناسم، اما از یک سمینار ISI که طرفداران اصلی آن در سمینار حضور داشتند، نام دکتر عباس حرّی را به یاد دارم که از چهره‌های شاخص موافقین ISI در آن سمینار بود. استدلال موافقین هم این است، که فرض کنید ISI را نپذیرفتیم. جایگزین‌مان چه می‌تواند باشد؟ چه معیاری دقیق‌تر از معیارهای ISI می‌سنجد؟
پیدا کردن مقالات و مجلات ISI
برای پیدا کردن مقالات و مجلات ISI باید به سایت تامسون مراجعه کنید. گویا در حالت عادی دسترسی به این سایت امکانپذیر نیست و باید امتیاز دسترسی به آن را خریداری کنید. با جست‌وجوی عبارت "web of knowledge" اولین مواردی که در گوگل ظاهر می‌شوند، لینک‌هایی به سایت تامسون هستند.
در آنجا می‌توانید مجلات ISI مناسب در زمینه‌‌ی مقاله‌تان را بیابید. یک چینی اطلاعات مربوط به کلیه‌ی مجلات ISI مهندسی را در این فایل اکسل جمع‌آوری کرده. با جست‌وجوی کلمات کلیدی مقاله‌ی خود می‌توانید مقالات همخوان با آن را یافته و به عنوان گزینه‌های قابل تأمل برای ارسال مقاله‌تان آن‌ها را بررسی کنید.
در سایت تامسون، با جست‌وجوی نام مجله یا ISSN آن، می‌توانید Impact Factorِ جدید آن و اطلاعات دیگری در مورد آن را پیدا کنید. همچنین جست‌وجوی ISSN یا نام ژورنال به همراه کلمه‌ی journal در گوگل شما را به سایت اصلی ژورنال، که مقاله را می‌توانید از طریق آن به ژورنال ارسال کنید، هدایت می‌کند.
در این فایل اکسل هم یکی از بچه‌های خودمان، تقریباً اطلاعات مربوط به کلیه‌ی مجلات کامپیوتری را جمع‌آوری کرده.
معمولاً هر چقدر تعداد مقالات چاپ شده توسط مجله بیشتر باشد، امکان پذیرش و سرعت پاسخگویی ژورنال بیشتر است. البته همیشگی نیست و مجله تا مجله، Issue تا Issue و مقاله تا مقاله متفاوت است. معمولاً بین 3 تا 18 ماه از زمان ارسال مقاله تا دریافت پاسخ داوری آن (پذیرش، پذیرش همراه با تغییرات یا عدم پذیرش انتشار مقاله) طول می‌کشد.
چند نکته درباره‌ی نوشتن مقالات تحقیقاتی (۴)
هنگامی که یک مقاله را آماده می‌کنید، معمولاً کیفیت مقاله به حدی نیست که بتوان آن را مستقیماً برای یک ژورنال فرستاد. به همین دلیل، بیشتر نویسندگان، نسخه‌ی ابتدایی مقاله‌ی خود را به یک کنفرانس معتبر می‌فرستند. جواب پذیرش یا عدم پذیرش مقاله در کنفرانس‌ها معمولاً (به جز چند کنفرانس استثنایی در هر رشته که اعتبار زیادی دارند و زمان زیادی را برای بررسی مقالات صرف می‌کنند) بین یک‌ماه و نیم تا چهار ماه پس از اتمام مهلت ارسال، اعلام می‌شود. در این جواب داوران بررسی‌هایی را که درباره‌ی مقاله‌ی شما انجام داده‌اند، برایتان می‌فرستند.
این بررسی‌ها (اگر کنفرانس از سطح خوبی برخوردار باشد و داوری‌ها دقیق و حرفه‌ای انجام شده باشد) حاوی راهکارهای خوبی برای ارتقای کیفیت مقاله است. معمولاً کنفرانس فرصتی برای بررسی اینکه تصحیحات مورد نظر داوران انجام گرفته یا نه ندارد و کار تصحیحات پس از داوری درحدی بسیار جزیی انجام می‌گیرد. اما شما می‌توانید، این تصحیحات را به شکل گسترده‌ای انجام داده، با گسترش دامنه‌ی آزمایشات مربوط به مقاله و توسعه‌ی سطح بررسی آن، مقاله‌ای جامع‌تر و با کیفیت بالاتر، در بیاورید.
اگر بتوانید با اصلاحات و تغییراتی که در مقاله می‌دهید، مقاله را به شکلی درآورید که بیش از ۶0٪ آن تغییر کرده باشد، معمولاً از طرف بسیاری از ژورنال‌ها قابل پذیرش است. البته این تغییرات باید بخش‌های مختلف آن، مثل چکیده و مقدمه و عنوان را نیز در بر گیرد و مقاله‌تان ساختار کلی متفاوتی با نسخه‌ی کنفرانسی داشته باشد.
بعضی اوقات نیز می‌توانید مقاله را (اگر به نظرتان خیلی دارای کیفیت بالایی است و در حد مقالات ژورنالی‌ای که دیده‌اید هست) از همان ابتدا برای یک ژ.رنال ارسال کنید.
اگر از فرستادن مقاله‌تان به کنفرانس فقط قصدتان این است که از بررسی‌های داوران آگاه شوید که هیچ. اما اگر قصد دارید از امتیاز نشر مقاله‌تان در کنفرانس برخوردار شوید، حتماً باید در کنفرانس ثبت‌نام کنید (البته اگر مقاله‌تان پذیرفته شده باشد). بعضی کنفرانس‌ها علاوه بر ثبت‌نام اصرار دارند که حتماً در کنفرانس شرکت کرده و از مقاله‌تان دفاع کنید. سعی کنید پیش از ارسال مقاله برای کنفرانس، بین دوستانتان، از کسانی که سابقه‌ی شرکت در آن کنفرانس را دارند، در مورد این مسائل پرس‌وجو کنید و هزینه‌های جانبی شرکت در کنفرانس را برآورد کنید.
در مورد ارسال مقاله به ژورنال مسائل گوناگونی مطرح است که به‌تر است آن‌ها را در یک پست جداگانه بررسی کنیم.
این بررسی‌ها (اگر کنفرانس از سطح خوبی برخوردار باشد و داوری‌ها دقیق و حرفه‌ای انجام شده باشد) حاوی راهکارهای خوبی برای ارتقای کیفیت مقاله است. معمولاً کنفرانس فرصتی برای بررسی اینکه تصحیحات مورد نظر داوران انجام گرفته یا نه ندارد و کار تصحیحات پس از داوری درحدی بسیار جزیی انجام می‌گیرد. اما شما می‌توانید، این تصحیحات را به شکل گسترده‌ای انجام داده، با گسترش دامنه‌ی آزمایشات مربوط به مقاله و توسعه‌ی سطح بررسی آن، مقاله‌ای جامع‌تر و با کیفیت بالاتر، در بیاورید.
اگر بتوانید با اصلاحات و تغییراتی که در مقاله می‌دهید، مقاله را به شکلی درآورید که بیش از ۶0٪ آن تغییر کرده باشد، معمولاً از طرف بسیاری از ژورنال‌ها قابل پذیرش است. البته این تغییرات باید بخش‌های مختلف آن، مثل چکیده و مقدمه و عنوان را نیز در بر گیرد و مقاله‌تان ساختار کلی متفاوتی با نسخه‌ی کنفرانسی داشته باشد.
بعضی اوقات نیز می‌توانید مقاله را (اگر به نظرتان خیلی دارای کیفیت بالایی است و در حد مقالات ژورنالی‌ای که دیده‌اید هست) از همان ابتدا برای یک ژ.رنال ارسال کنید.
اگر از فرستادن مقاله‌تان به کنفرانس فقط قصدتان این است که از بررسی‌های داوران آگاه شوید که هیچ. اما اگر قصد دارید از امتیاز نشر مقاله‌تان در کنفرانس برخوردار شوید، حتماً باید در کنفرانس ثبت‌نام کنید (البته اگر مقاله‌تان پذیرفته شده باشد). بعضی کنفرانس‌ها علاوه بر ثبت‌نام اصرار دارند که حتماً در کنفرانس شرکت کرده و از مقاله‌تان دفاع کنید. سعی کنید پیش از ارسال مقاله برای کنفرانس، بین دوستانتان، از کسانی که سابقه‌ی شرکت در آن کنفرانس را دارند، در مورد این مسائل پرس‌وجو کنید و هزینه‌های جانبی شرکت در کنفرانس را برآورد کنید.
در مورد ارسال مقاله به ژورنال مسائل گوناگونی مطرح است که به‌تر است آن‌ها را در یک پست جداگانه بررسی کنیم.
جمعه، اردیبهشت ۲۰، ۱۳۸۷
چند نکته درباره‌ی نوشتن مقالات تحقیقاتی (3)
ساماندهی بازبُردها
خیلی اوقات بازبُردهای مقاله‌ی شما، در چند مقاله‌ی دیگرتان هم به کار می‌آید. به احتمال زیاد در مورد پایان‌نامه هم آن‌ها را نیاز دارید. علاوه بر این همیشه باید این امکان را بدهید که مقاله‌تان رد شود و مجبور شوید آن را برای جای دیگری بفرستید، یا اینکه بخواهید مقاله‌تان را گسترش دهید و به یک ژورنال بفرستید.
در چنین مواردی نیاز دارید با توجه به فرمت‌های مختلفی که برای کنفرانس‌ها، ژورنال‌ها و پایان‌نامه‌ها وجود دارد، مدام بخش بازبُردهای مقاله‌تان را اصلاح کنید و به شکل فرمت مورد نظر آن کنفرانس یا ژورنال درآورید.
به جای این کار می‌توانید از نرمافزارهایی که برای این کار ساخته شده‌اند استفاده کنید. این نرم‌افزارها مشخصات ارجاع‌ها را از شما می‌گیرند و می‌توانند آن‌ها را به فرمت کنفرانس‌ها و ژورنال‌های معروف یا برخی فرمت‌های استاندارد درآورند.
یکی از این نرم‌افزارها، نرم افزار end-note است. با استفاده از این نرم‌افزار یا نرمافزارهایی از این دست، شما ارجاع‌هایتان را یکبار ذخیره می‌کنید و هر بار بسته به اینکه مقاله‌تان را می‌خواهید برای کدام ژورنال یا کنفرانس بفرستید، آن را به فرمت استانداردی که برای آن ژورنال یا کنفرانس در نظر گرفته‌شده در آورید.
خیلی اوقات بازبُردهای مقاله‌ی شما، در چند مقاله‌ی دیگرتان هم به کار می‌آید. به احتمال زیاد در مورد پایان‌نامه هم آن‌ها را نیاز دارید. علاوه بر این همیشه باید این امکان را بدهید که مقاله‌تان رد شود و مجبور شوید آن را برای جای دیگری بفرستید، یا اینکه بخواهید مقاله‌تان را گسترش دهید و به یک ژورنال بفرستید.
در چنین مواردی نیاز دارید با توجه به فرمت‌های مختلفی که برای کنفرانس‌ها، ژورنال‌ها و پایان‌نامه‌ها وجود دارد، مدام بخش بازبُردهای مقاله‌تان را اصلاح کنید و به شکل فرمت مورد نظر آن کنفرانس یا ژورنال درآورید.
به جای این کار می‌توانید از نرمافزارهایی که برای این کار ساخته شده‌اند استفاده کنید. این نرم‌افزارها مشخصات ارجاع‌ها را از شما می‌گیرند و می‌توانند آن‌ها را به فرمت کنفرانس‌ها و ژورنال‌های معروف یا برخی فرمت‌های استاندارد درآورند.
یکی از این نرم‌افزارها، نرم افزار end-note است. با استفاده از این نرم‌افزار یا نرمافزارهایی از این دست، شما ارجاع‌هایتان را یکبار ذخیره می‌کنید و هر بار بسته به اینکه مقاله‌تان را می‌خواهید برای کدام ژورنال یا کنفرانس بفرستید، آن را به فرمت استانداردی که برای آن ژورنال یا کنفرانس در نظر گرفته‌شده در آورید.
چند نکته درباره‌ی نوشتن مقالات تحقیقاتی (2)
پیدا کردن مشخصات ارجاع‌ها (بازبُردها)
این قسمت را می‌خواستم بگذارم برای آخر، اما چون می‌ترسم شما تا آخر نکشید و از طرفی فکر می‌کنم این قسمت خیلی مفید است، همین اول کار می‌گویم‌اش.خیلی اوقات پیدا کردن مشخصات کامل مرجعی که در مقاله به آن ارجاع داده‌اید، تبدیل به کار مشکل و وقت‌گیری می‌شود.
اغلب اوقات در اینترنت نسخه‌ی دست‌نویس مقاله‌ها بی‌هیچ نام و نشانی در دسترس است. این نسخه هیچ مشخصاتی از محل، تاریخ، نام، صفحات و دیگر مشخصات ژورنال یا کنفرانسی که مقاله در آن چاپ شده ندارد.
برای بیشتر ما که عمده‌ی منابع اصلی تحقیقات مربوط به پیشینه‌ی‌مان را از طریق اینترنت به دست می‌آوریم، تعداد زیادی از بازبُردهای مقاله‌مان دارای این ویژگی هستند.
اما یک راه خیلی آسان برای فهمیدن این مشخصات و تکمیل کردن بخش بازبُردهای مقاله وجود دارد. اسم کامل مقاله را در اینترنت جست‌وجو کنید.
اولین مورد به احتمال زیاد خود مقاله (همان نسخه‌ی درفتی مه استفاده کرده‌اید) خواهد بود. اما موارد دوم، سوم و احیاناً چهارم و پنجم، غالباً ارجاع‌هایی هستند که در مقالات دیگر به مقاله‌ی مورد نظر رفرنس داده‌اند.
در این ارجاع‌ها، یک نفر دیگر قبلاً نشسته و کاری را که شما می‌خواهید انجام دهید، انجام داده؛ یعنی مشخصات کامل مقاله را پیدا کرده و در رفرنس درج کرده است. شما می‌توانیداین مشخصات را از بخش بازبُردهای (References) ِ طرف کپی و در بخش بازبُردهای خود پِیست کنید.
نیم ساعت وقت، برای پیدا کردن مشخصات بیست مرجع و درج آن‌ها در بخشِ referencesِ مقاله با استفاده از این روش کافی است.اغلب داوران کقالات انگلیسی زبان به کامل بودن بخش بازبُردها حساس‌اند و در صورت کامل نبودن این بخش، از نمره‌ی مقاله‌ی شما در داوری اندکی کم می‌کنند. پس باید مواظب باشید که این بخش را کامل، بی‌غلط و دقیق دربیاورید.
این قسمت را می‌خواستم بگذارم برای آخر، اما چون می‌ترسم شما تا آخر نکشید و از طرفی فکر می‌کنم این قسمت خیلی مفید است، همین اول کار می‌گویم‌اش.خیلی اوقات پیدا کردن مشخصات کامل مرجعی که در مقاله به آن ارجاع داده‌اید، تبدیل به کار مشکل و وقت‌گیری می‌شود.
اغلب اوقات در اینترنت نسخه‌ی دست‌نویس مقاله‌ها بی‌هیچ نام و نشانی در دسترس است. این نسخه هیچ مشخصاتی از محل، تاریخ، نام، صفحات و دیگر مشخصات ژورنال یا کنفرانسی که مقاله در آن چاپ شده ندارد.
برای بیشتر ما که عمده‌ی منابع اصلی تحقیقات مربوط به پیشینه‌ی‌مان را از طریق اینترنت به دست می‌آوریم، تعداد زیادی از بازبُردهای مقاله‌مان دارای این ویژگی هستند.
اما یک راه خیلی آسان برای فهمیدن این مشخصات و تکمیل کردن بخش بازبُردهای مقاله وجود دارد. اسم کامل مقاله را در اینترنت جست‌وجو کنید.
اولین مورد به احتمال زیاد خود مقاله (همان نسخه‌ی درفتی مه استفاده کرده‌اید) خواهد بود. اما موارد دوم، سوم و احیاناً چهارم و پنجم، غالباً ارجاع‌هایی هستند که در مقالات دیگر به مقاله‌ی مورد نظر رفرنس داده‌اند.
در این ارجاع‌ها، یک نفر دیگر قبلاً نشسته و کاری را که شما می‌خواهید انجام دهید، انجام داده؛ یعنی مشخصات کامل مقاله را پیدا کرده و در رفرنس درج کرده است. شما می‌توانیداین مشخصات را از بخش بازبُردهای (References) ِ طرف کپی و در بخش بازبُردهای خود پِیست کنید.
نیم ساعت وقت، برای پیدا کردن مشخصات بیست مرجع و درج آن‌ها در بخشِ referencesِ مقاله با استفاده از این روش کافی است.اغلب داوران کقالات انگلیسی زبان به کامل بودن بخش بازبُردها حساس‌اند و در صورت کامل نبودن این بخش، از نمره‌ی مقاله‌ی شما در داوری اندکی کم می‌کنند. پس باید مواظب باشید که این بخش را کامل، بی‌غلط و دقیق دربیاورید.
پنجشنبه، اردیبهشت ۱۹، ۱۳۸۷
چند نکته درباره‌ی نوشتن مقالات تحقیقاتی (1)
در این چند ساله‌ی اخیر، نوشتن مقاله‌ی تحقیقاتی به یکی از اساسی‌ترین بخش‌های کار پایان‌نامه‌های ما تبدیل شده است. دیگر تحقیقات افراد، هم عمدتاً با هدف رسیدن به یک مقاله شکل می‌گیرد. پیش از این هم البته نوشتن مقاله امرمهمی در انجام تحقیق قلمداد می‌شد، اما هدف اصلی نبود. تحقیق انجام می‌گرفت و اگر فرصت و امکان استخراج یک مقاله از آن وجود داشت، در انتها این کار نیز انجام می‌گرفت.
اما چند سالی است که در رشته‌های مهندسی، عمده‌ی کوشش‌ها معطوف به استخراج مقاله از تحقیقات و بالا بردن درجه‌ی خود در رنکینگ مقاله‌داران شده است.امروزه دیگر در رشته‌ی ما، در مورد کسانی که کارشان تئوریک است، که اصل و اساس کار همان نوشتن مقاله‌ی تحقیقاتی است و پایان‌نامه به تکمیل و گرفتن پذیرش این مقاله خلاصه می‌شود.
در مورد کسانی که تحقیق‌شان عملی و آزمایشگاهی است نیز تحقیقات از ابتدا در روندی هدایت می‌شود که منجر به مقاله شود و بتوان یکی دو مقاله از نتیجه‌ی تحقیقات استخراج کرد.
«آماده‌سازی مقاله کار فرعی تحقیقات کاربردی است.»
این جمله‌ای است که از زبان بسیاری از افرادی که به طور جدی مشغول تحقیقات و کارهای آزمایشگاهی هستند شنیده می‌شود، اما به نظر می‌رسد خود آن‌ها هم در عمل خلاف گفته‌ی خود را در دستور کار دارند و در نظام سنجشی که همه را در تعداد مقالات و میزان ارجاع‌ها به مقالات می‌سنجد، آن‌ها هم علیرغم میل خود مجبورند روند کارشان را به شکلی هدایت کنند که به مقالات قابل قبولی متجر شود.
خیلی اوقات این مقاله است که به تحقیق جهت می‌دهد و راستای تحقیقات را مشخص می‌کند. و گاهی ته‌وتوی قضیه را که درمی‌آوری می‌بینی اصلاً تحقیق و آزمایشی در کار نبوده و مقاله با داده‌سازی یا داده‌پردازی یا بازپردازی تهیه شده است.
همه‌ی این‌ها مقدمه‌ای بود بر اینکه بگویم، نکاتی وجود دارد که شاید با استفاده از آن‌ها بتوانید آسان‌تر، سریع‌تر و با کیفیتی بیشتر مقاله‌ی خود را آماده کنید. در چند پست می‌کوشم این موارد را که عمدتاً حاصل تجربیاتی است که غالباً من و دوستان‌ام به تنهایی تجربه کرده‌ایم و شکست‌های ناشی از عدم آگاهی از آن‌ها را چشیده‌ایم، را بیان کنم.
اما چند سالی است که در رشته‌های مهندسی، عمده‌ی کوشش‌ها معطوف به استخراج مقاله از تحقیقات و بالا بردن درجه‌ی خود در رنکینگ مقاله‌داران شده است.امروزه دیگر در رشته‌ی ما، در مورد کسانی که کارشان تئوریک است، که اصل و اساس کار همان نوشتن مقاله‌ی تحقیقاتی است و پایان‌نامه به تکمیل و گرفتن پذیرش این مقاله خلاصه می‌شود.
در مورد کسانی که تحقیق‌شان عملی و آزمایشگاهی است نیز تحقیقات از ابتدا در روندی هدایت می‌شود که منجر به مقاله شود و بتوان یکی دو مقاله از نتیجه‌ی تحقیقات استخراج کرد.
«آماده‌سازی مقاله کار فرعی تحقیقات کاربردی است.»
این جمله‌ای است که از زبان بسیاری از افرادی که به طور جدی مشغول تحقیقات و کارهای آزمایشگاهی هستند شنیده می‌شود، اما به نظر می‌رسد خود آن‌ها هم در عمل خلاف گفته‌ی خود را در دستور کار دارند و در نظام سنجشی که همه را در تعداد مقالات و میزان ارجاع‌ها به مقالات می‌سنجد، آن‌ها هم علیرغم میل خود مجبورند روند کارشان را به شکلی هدایت کنند که به مقالات قابل قبولی متجر شود.
خیلی اوقات این مقاله است که به تحقیق جهت می‌دهد و راستای تحقیقات را مشخص می‌کند. و گاهی ته‌وتوی قضیه را که درمی‌آوری می‌بینی اصلاً تحقیق و آزمایشی در کار نبوده و مقاله با داده‌سازی یا داده‌پردازی یا بازپردازی تهیه شده است.
همه‌ی این‌ها مقدمه‌ای بود بر اینکه بگویم، نکاتی وجود دارد که شاید با استفاده از آن‌ها بتوانید آسان‌تر، سریع‌تر و با کیفیتی بیشتر مقاله‌ی خود را آماده کنید. در چند پست می‌کوشم این موارد را که عمدتاً حاصل تجربیاتی است که غالباً من و دوستان‌ام به تنهایی تجربه کرده‌ایم و شکست‌های ناشی از عدم آگاهی از آن‌ها را چشیده‌ایم، را بیان کنم.
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)