آدم خوب است گاهی برای چندمین بار داستان «شوکران‌نوشی سقراط» را بخواند و بعد در مورد واکنش‌هایش در قبال مسائلی که هر روز برای‌اش پیش می‌آورند تصمیم بگیرد.
تن به دروغ سپردن یا چیزی شبیه به دروغ به‌هم بافتن برای خلاصی از گرفتاری‌هایی که انسان را در آن می‌نهند، رنجش‌های عمیقی در بطن پدید می‌آورد که در همان انزوایی که آدم در آن هست هم، روح آدم را از چنگ خود رها نمی‌کند و به حال خود وانمی‌گذارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر